Ας είμαστε ειλικρινείς. Η Ε.Ε. γνώριζε τί συνέβαινε τόσο καιρό στην Ελλάδα. Βόλευε όμως, τους πάντες, Έλληνες και Ευρωπαίους, να εξακολουθούν να διατηρούνται τα προβλήματα της Ελλάδας. Θα έπρεπε να δοθεί περισσότερη εξουσία για παράδειγμα στην Eurostat, η οποία κατά συνέπεια θα αποκτούσε μεγαλύτερη “δύναμη” σε κάθε κράτος-μέλος και όχι μόνο στην Ελλάδα.
Έτσι, τα κράτη-μέλη συναίνεσαν να μην παραχωρηθεί υπερβολική εξουσία ούτε στην Κομισιόν ούτε στην Eurostat για να μπορούν να ασκούν ελέγχο σε κάθε χώρα της Ε.Ε. Όταν η Κομισιόν ξεκίνησε πριν από χρόνια να ανακαλύπτει τα προβλήματα της Ελλάδας, η Γαλλία και η Γερμανία, παρουσίαζαν έλλειμμα υψηλότερο του 3%. Εκείνη λοιπόν την εποχή, τόσο η Γαλλία όσο και Γερμανία συναίνεσαν ότι τα προβλήματα της Ελλάδας δεν είναι τόσο σοβαρά. Και αυτό επειδή, εάν η Κομισιόν στην περίπτωση της Ελλάδας προχωρούσε περαιτέρω, θα έπρεπε να κάνει το ίδιο και με την Γαλλία και την Γερμανία.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Γερμανία υποστήριζε το 2004-2005, ότι οι αδυναμίες της Ελλάδας δεν είναι και τόσο σοβαρές. Γι΄ αυτό και ιστορικά είναι παράδοξη η στάση που υιοθετεί σήμερα η Γερμανία (έναντι της Ελλάδας).
Εν ολίγοις, η ελληνική κρίση οφείλεται καταρχήν στην Ελλάδα και έπειτα στην Ε.Ε., ενώ θα ήταν αδιανόητο να αφήναμε την Ελλάδα αβοήθητη.
Η λήψη της οικονομίκης βοήθειας θα βγάλει την Ελλάδα από το αδιέξοδο;
Όχι, απλώς θα επιτρέψει στη χώρα να επιλύσει τα προβλήματα ρευστότητας που αντιμετωπίζει. Το ζητούμενο είναι η Ελλάδα να ξαναγίνει ανταγωνιστική και γι΄ αυτό απαιτείται, μεταξύ άλλων, η υιοθέτηση πολιτικών προσέλκυσης νέων κεφαλαίων. Θα πρέπει λοιπόν το “πακέτο διάσωσης” της Ελλάδας να συνοδευτεί από μέτρα για την επίλυση των δημοσιονομικών προβλημάτων της χώρας, τα οποία απουσιάζουν σήμερα.
Ο αμυντικός προϋλογισμός της Ελλάδας αποτελεί “αγκάθι” της ελληνικής οικονομίας;
Βέβαια, αφού οι αμυντικές δαπάνες σήμερα αντιστοιχούν στο 4% του ελληνικού ΑΕΠ.
Ωστόσο, η Ελλάδα αγοράζει αμυντικό εξοπλισμό τόσο από τη Γαλλία όσο και από τη Γερμανία…
Σύμφωνοι. Ωστόσο, η μείωση του ελληνικού ελλείμματος, μετά την λήψη των απαραίτητων μέτρων, και κατ΄ εξακολούθηση η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας, νομοτελειακά θα επιφέρει αρνητικές επιπτώσεις στις υπόλοιπες οικονομίες της Ε.Έ. Επομένως δεν είναι ζήτημα ηθικό αλλά οικονομικό. Δεν μπορούμε δηλαδή να υποστηρίξουμε ότι οι Έλληνες είναι κακοί και οι Γερμανοί καλοί. Κάποιοι συσσωρεύουν ελλείμματα και κάποιοι εμφανίζουν πλεονάσματα. Σε μία συμπαγή οικονομία, όπως αυτή της Ευρωζώνης, προϋπόθεση της εμφάνισης πλεονάσματος π.χ. στη γερμανική οικονομία είναι κάποιες άλλες χώρες να έχουν έλλειμμα.
Με άλλα λόγια, η άποψη ότι όλες οι χώρες της Ευρωζώνης θα μπορούσαν να γίνουν Γερμανία, δηλαδή να είναι πλεονασματικές, είναι ανυπόστατη από οικονομικής πλευράς. Με τον τρόπο αυτό εμείς ερμηνεύουμε την ελληνική κρίση. Ως πρόβλημα της Ελλάδας, αλλά και σύμπτωμα ενός προβλήματος ευρύτερης ανισορροπίας που κυριαρχεί στην Ε.Ε.
Πώς σχετίζονται τα παραπάνω με τις δαπάνες της Ελλάδας για πολεμικό εξοπλισμό;
Η περίπτωση του αμυντικού εξοπλισμού απεικονίζει τα παραπάνω. Εάν εσείς δαπανάτε το 4% του ΑΕΠ σας για αγορά οπλικών συστημάτων, αυτό μεταφράζεται σε οφέλη για εμάς. Αυτό αποδεικνύει λοιπόν, ότι είναι χωρίς υπόσταση να λέμε ότι εσείς που αγοράζετε είστε οι “κακοί” και εμείς που πουλάμε είμαστε οι “καλοί”.
Οι αμυντικές δαπάνες είναι απλώς ένα παράδειγμα. Λόγου χάρη η Ελλάδα θα μπορούσε να αγοράζει από την Γερμανία μηχανήματα, κάτι που αποδεικνύει την αλληλοεξάρτηση των οικονομιών μας.
Από την άλλη, οι αμυντικές δαπάνες αποτελούν μία διαφορετική συζήτηση που σχετίζεται με το γεωπολιτικό δόγμα της Ελλάδας και με το σε ποιούς τομείς αποφασίζετε να δαπανάτε τα χρήματά σας.
Πώς αξιολογείτε το γεγονός ότι οι Έλληνες βουλευτές και υπάλληλοι της Βουλής αποζημιώνονται με 16 μισθούς; Οι Γάλλοι συνάδελφοί τους έχουν τόσο γενναίες απολαβές;
Όχι δεν ισχύει αυτό στην Γαλλία. Εκτιμώ ότι όταν ζητούνται από το σύνολο του ελληνικού πληθυσμού θυσίες, θα πρέπει όσοι θεσπίζουν τους νόμους να αποτελούν πρότυπο, ενώ οφείλουν να κάνουν ακόμη μεγαλύτερες προσπάθειες, συγκριτικά με τον μέσο πληθυσμό.
Είναι λοιπόν αδιανόητο, κάποιοι να διατηρούν τα προνόμιά τους και κάποιοι άλλοι να καλούνται να κάνουν θυσίες.