αντί από τον κ. Παπαδόγκωνα, οδήγησε το 2007 στην υποβολή μήνυσης από την ΕΑΒ κατά του λογιστή.
Σύμφωνα με το βούλευμα, τμήμα των χρημάτων είχε κατευθυνθεί σε εταιρεία leasing αυτοκινήτων, με την οποία η διοίκηση της EMC βρίσκεται σήμερα σε δικαστική διαμάχη. Ορισμένα ποσά, επίσης, κατευθύνθηκαν σε λογαριασμό εταιρείας του Μιχάλη Παπαδόγκωνα και δικαιολογούνταν στα βιβλία ως εξόφληση τιμολογίων από την EMC.
Στο συγγενή του πρώην υπουργού επιβλήθηκε το 2008 ποινή φυλάκισης 20 μηνών με αναστολή για υπεξαγωγή εγγράφων.
Ωστόσο, οι αργοί ρυθμοί απονομής της δικαιοσύνης επιτρέπουν στον κ. Παπαδόγκωνα να παραμένει ελεύθερος, και ως αποτέλεσμα, η υπόθεση, ακόμη δεν έχει τελεσιδικήσει. Πλέον το υπουργείο Οικονομικών επιδιώκει τη συγχώνευση της EMC με την ΕΑΒ, ωστόσο, ορισμένοι διακρίνουν πίσω από το συγκεκριμένο εγχείρημα, απόπειρα συγκάλυψης των όσων διαδραματίζονταν στο εσωτερικό της εταιρείας.
Ενδεικτική της κατάστασης που επικρατούσε στην αμυντική βιομηχανία είναι η περίπτωση υψηλόβαθμου στελέχους και μέλους των διοικητικών συμβουλίων της EMC και της ΕΑΒ, ο οποίος αποκαλύφθηκε, κατά τους ελέγχους των επιθεωρητών, ότι διέθετε πλαστούς πανεπιστημιακούς τίτλους.
____________________________________________________________________________________________
Ο ταλαντούχος κ. Φιλιππάκος
«Η σύνθεση των απόψεών μας για μένα υπήρξε πολύτιμη εμπειρία. Πιστεύω ότι την περίοδο αυτή μοιραστήκαμε έναν κοινό στόχο και αυτός ήταν να βάλουμε πλάτη για να πάει το μαγαζί μπροστά» σημείωνε στις 17 Αυγούστου ο Τάσος Φιλιππάκος σε επιστολή τους προς του εργαζομένους, με αφορμή την παραίτησή του από τη θέση του διευθύνοντα συμβούλου, μερικές εβδομάδες, μετά την ολοκλήρωση της προανάκρισης (στο πλαίσιο της ποινικής δίωξης για απιστία).
Ωστόσο, όπως αποκαλύπτει το “K”, ο οικονομολόγος με την πολυετή θητεία στην Moody’s εμφανίζεται να δαπανά ποσά που δεν δικαιολογούνται.
Ορισμένα από τα πολλά τιμολόγια που χρέωνε στην ΕΑΒ (βρίσκονται στη διάθεση του «Κ») αφορούν δαπάνες του ίδιου και συνεργάτη του, ύψους 3.205 ευρώ για διαμονή σε πολυτελές ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης, και έξοδα χιλιάδων ευρώ για την αγορά προϊόντων και υπηρεσιών (καζίνο, υποδήματα κ.λ.π.) σε καταστήματα της Αθήνας και της Σπάρτης, από όπου κατάγεται.
Επιχειρήσαμε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά με τον κ. Φιλιππάκο για να καταγράψουμε την δική του εκδοχή, ωστόσο δεν απάντησε σε καμία από τις συνεχείς κλήσεις του «Κ».
Οι πληροφορίες θέλουν τον επί οκταετίας διευθύνοντα σύμβουλο της ΕΑΒ να βρίσκεται στις ΗΠΑ με σκοπό να αποφύγει την επικείμενη «αναμέτρηση» με τη δικαιοσύνη, γεγονός που έχει κάνει κάποιους να μιλούν για νέα «υπόθεση Χριστοφοράκου».
…Και να ήταν μονάχα αυτά… θα έλεγα ότι η αρχή του τέλους έγινε κάπου στη δεκαετία του 80 (η εταιρεία θεμελιώθηκε το 1975 και παραδώθηκε πλήρης ~ 1980/81), όταν τελείως αιθαίρετα κάποιοι φωστήρες ένέταξαν την ΕΑΒ στις ΔΕΚΟ!… και έφτασε σε ‘έσχατο’ σημείο αυτή να ‘διοικείται’ απο τους κομμματικούς ‘κτιριάρχες’… Πριν όμως απο αυτό, οι ίδιοι πολιτικο-κομματικοί ‘φωστήρες’ κατήγγειλαν την συμφωνία L.A.S.I (LOCKHEAD νυν LOCKHEAD – MARTIN) με ότι αυτή η καταγγελία συνεπάγεται. Η L.A.S.I είχε σχεδιάσει, κτίσει και κυρίως οργανώσει πλήρως την ΕΑΒ με πρωτόγνωρα Αμερικάνικα πρώτυπα, άγνωστα στην Ελληνική πραγματικότητα, – (πχ. πλήρεις και λειτουργούσες μονάδες επεξεργασίας αστικών και ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ λυμάτων, θερμανση σε όλους τους χώρους (και στα υπόστεγα!), πλήρη κλιματισμό της Honeywell στους υπόλοιπους χώρους!…, πλήρεις λειτουργούσες διαδικασίες και ΜΗΧΑΝΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ!…) – σε συνεργασία με : AUSTIN, WESTING HOUSE, GENERAL ELECTRIC κ.α. Η συμφωνία προέβλεπε πολυετή συνεργασία και μεταφορά τεχνογνωσίας με σαφή αεροδιαστημικό προσανατολισμό και σχεδιασμό να εργάζεται έως και σε τρείς (3) βάρδιες των ~2.000 εργαζομένων εκάστη… – Αξίζει να επισκευθεί κάποιος, ακόμη και σήμερα, τις εγκαταστάσεις, για να αντιληφθεί ότι η Ελλάδα έχει ακόμη ‘ανεκτίμητο θησαυρό’ στα χέρια της και θα έπρεπε να είναι ΥΠΕΡΗΦΑΝΗ για αυτό… Τι να πρωτοεκθέσει κάποιος; την αρτιότητα της οργάνωσης; την αρτιότητα στο σχεδιασμό; την πληρότητα και την τεχνογνωσία; την εμπειρία; τις λειτουργικές και οργανωτικές διαδικασίες; (οικονομικές, προμηθειών, full logistics διαχείρησης και συντήρησης πάγιου εξοπλισμου κ.α… που θα μπορούσαν να ‘μεταφερθούν’ (κυριολεκτικά) αυτούσιες – και να διαχειριστούν απο το ίδιο μεχανογραφικό κέντρο! – σε πολλές πολύπαθες δημόσιες υπηρεσίες, υπουργεία, δημοτικές επιχειρήσεις, σχολεία, νοσοκομεία, κλπ κλπ… σε ολόκληρο το κράτος…). Μονάχα το μηχανογραφικό κέντρο (UTS-20 / UNISYS – ‘δίδυμο αδελφάκι’ του συστήματος που επί σειρά ετών υποστήριζε τις εκλογές Πανελληνίως… ) και τα συστήματα λογισμικού, όπως αυτά ‘στήθηκαν’ αρχικά και προέβλεπαν διπλογραφικά και ελεγκτικά (τακτικά και δειγματοληπτικά) συστήματα, που ακόμη και σήμερα διατηρώ αμφιβολίες εάν υπάρχει τεχνογνωσία, (τεχνογνωσία, όχι βούληση που έτσι κι αλλιώς είναι αμφίβολο εάν υπάρχει…), να εγκατασταθούν στην Ελλάδα. ΤΙ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ…